آهسته آهسته برگشتند  سبک تر و حیران تر  کربلا رفته ها را میگویم و  کوله بارشان را یکی دل میان سینه اش را جاگذاشته بود یکی کوله ی بر دوشش را  و یکی کفش های پایش را  تجربه کرده ها میگفتند چیزی اگر آنجا جا بگذاری و برگردی، دوباره طلبیده میشوی و…… بیشتر »

چشم هایم را می بندم . میان گرمای دم ظهر ، از دور تصویر مواج کاروانی نزدیک می شود . گرد خستگی بر چهره اهل کاروان نشسته اما نتوانسته از روشنای چهره هایشان بکاهد. کاروان که توقف می کند و خیمه ها که قد علم می کنند ، شوری در دلش به پا می شود. حیران حضرت… بیشتر »

گفتنش آسان نیست ؛ اصلا گفتنی نیست ، آشوبی که در دلم به پا میشود، به وقت شنیدن نامت . دلخوشم به عکس های تو ؛ عکس هایی که مرا به مرز جنون می رسانند عاشق شده ام ؛ آهسته بی آنکه بدانم .! تشنه شده ام آنقدر که گمان نمیکنم ، سیرابم کند، سر کشیدن اقیانوس آرام… بیشتر »