آیات و روایات کنار هم چیده می شوند.مثل قطعات یک جورچین. حسی مرا از ادامه ی چیدن این قطعات میترساند؛ مدام میگوید: صدای اذان است بلند شو نمازت را بخوان. ولی دلم میل دارد مرا میان تجسم همان آیه ها جا کند؛ میان غوغای زیرورو شدن پرونده ها؛ آنجا که مِثقالَ… بیشتر »
|
