ماشین را روشن میکنی و راه می افتی؛ جاده است و جاده و جاده… اما تو خسته نمی شوی! تا تو مشتاقانه چشم به مقصدت دوخته ای، جاده و پنچری ماشین و ترافیک و… که هیچ… حتی اختلافی که با همسفرت پیدا می کنی محال است بتواند خسته ات کند. زندگی مشترک یعنی «به ارزش مقصدت چشم بدوزی»
آیا مقصد تو ارزش تحمل سختی دارد؟ اگر نه؛ شاید لازم باشد در مقصدت تجدید نظر کنی…
پ. نوشت: در پیوند ازدواج قرار نیست دو نفر فقط به هم برسند، قرار است با هم به خدا برسند. همسر یعنی همسفر تا بهشت. «امام خامنه ای»
