بخشی از شعری که ابتهاج چند روز بعد از پیروزی انقلاب سرود?
«ای آزادی
از ره خون می آیی
اما
می آیی.»
میدون مین رو تصور کنید…
برای باز کردنش تنها راه دادن شهید و مجروحه؛ میشه عقب نشینی کرد و نرفت اما یک روح متعالی تن به ذلت این عقب گرد و درجا زدن نمیده ولو به قیمت گذشتن جان و ندیدن مسیر باز شده و سپردن درک لذت اون به دیگران. اینکه میگیم مدیون شهداییم به خاطر همینه.
اونا از درک لذت آزادی الان ما انصراف دادن تا راه برای تحقق آزادی باز بشه.
چون آزادی نقطه ای ست در انتهای یک میدان مین بزرگ.